Egidius
Ik zag je nooit, de laatste jaren.
Jij was in wetenschap verdiept,
het kunst- en vliegwerk dat je schiep,...
en ik in kranten en in jonge klare.
Toch was je bij mij als ik riep,
en soms vanzelf. Niet te bedaren
was ons plezier wanneer de zware
ernst van anderen werd uitgesliept.
Maar nu je dood bent mis ik je, altijd.
Misschien omdat de mooglijkheid
je ooit terug te zien ontbreekt.
Misschien omdat ik ‘s nachts soms weet
dat je jezelf niet had vermoord
als ik je angst had aangehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten