Insomnia van Ingmar Heytze

Insomnia

De liefde is een slapeloos bedrijf.
Ik kweekte grauwe wallen
baantjes trekkend van verlangen
door verwassen beddegoed.

Later, met mijn lief onder de wol,
dolfijnen in satijnen lakens
bij het licht van lavalampen,
kwam van slapen ook niet veel.

Daarna ruzie; weer geen rust.
Ogen open, oren spits,
twee grimmige granaten
op het mijnenveld van ons matras.

Toch ben ik pas echt goed wakker
sinds ik niets en niemand meer
verwacht. Ik sprokkel hazenslaap
uit kleine hoekjes van de nacht
en tussendoor slaan oude meisjes
stalen pannen op elkaar
en krijsen tot het ochtendlicht.

INGMAR HEYTZE

Waarom dit poëzieblog?

Waarom ik dit poëzie blog ben begonnen naast mijn andere weblog. Omdat ik vermoed dat in laden, dozen, schriften veel taalkunst verborgen ligt, waar ik graag een platform aan wil geven.