Nog een van Vasalis

A L S daar muziek voor is, wil ik het horen:
ik wil muziek voor oude mensen, die nog
krachtig zijn,
en omgeploegd met lange, diepe voren
en ongelovig. Die de wellust en de pijn
nog kennen. Die bezaten en verloren.
En áls er wijsheid is, die geen vermoeidheid is,
en helderheid, die geen versterving is,
wil ik die zien, wil ik die horen.
En anders wil ik zot en troebel zijn.

Vasalis biografie

Zondag in Boeken zat Maaike Meijer, de biografe van Vasalis bij Wim Brands. Het was zo'n zeldzaam gesprek dat weken na blijft gonzen. In de allereerste plaats door het prachtige gedicht dat Maaike voordroeg met het stotterende oponthoud.

SOMS, als gij zwijgt en uit het venster schouwt,
grijpt mij uw schoonheid als een wanhoop aan,
een wanhoop door geen troost te blussen,
niet door te spreken, niet door te kussen,
even groot als mijn bestaan, even oud.

Dat ik u zien moet en u niet kan zijn,
van u gescheiden door mijn eigen ogen,
dat gij daar zit, zo buiten mij geboren,
het doet als een geboorte pijn.

Wanneer gij zwijgt en uit het venster ziet
komt soms de wind en hij beweegt uw haren,
die aan de boorden van uw voorhoofd staan
als aan een stilstaand water oeverriet.
Soms komt een wolk de hemel langsgevaren,
ik zie de schaduwen over uw ogen gaan.

Dan is het mij alsof gij eeuwig zijt,
of ik maar even bij u leven mag,
alsof mijn tijdelijkheid mij van u scheidt,
dan wendt uw hoofd zich om, ik zie uw lach.

In de tweede plaats heb ik nog niet eerder iemand zo helder uit horen leggen waarom Vasalis na drie bundels is gestopt met publiceren. Het was niet de kritiek van mannelijke collega's dat ze vrouwenpoëzie schreef, het was niet haar perfectionisme, het was vooral het lijden aan de tijd.

Maar ga het maar allemaal zelf horen op uitzendinggemist, boeken van 5 september 2010.