Zo meen ik dat ook jij bent

Van Jan Hanlo kende ik tot voor kort alleen Ote Ote Boe. Toen ik nog voor de klas stond, las ik dit gedicht regelmatig voor om de kinderen te laten weten hoe leuk poëzie kan zijn. Ik liet ze het nazeggen. Erg subtiel ging het niet. Zondag kreeg ik een bundel Verzamelde gedichten van 1945 tot bijna Nu. Daar stond dit prachtige gedicht in van Jan Hanlo dat me erg aan de poezie van Judith Herzberg doet denken.

Zo meen ik dat ook jij bent

 

zoals de koelte 's nachts langs lelies
en langs rozen
als wit koraal en parels diep in zee
zoals wat schoon is rustig schuilt
maar straalt wanneer ik schouwen wil
zo meen ik dat ook jij bent

als melk
als leem
en 't bleke rood van vaal gesteent
of porselein
zoals wat ver is en gering
lang vergeten voor het oud is

zoals een waskaars en een koekoek
en een oud boek en een glimlach
en wat onverwacht en zacht is en het eerste
en wat schuchter is en verlangend en vrijgevig
gaaf maar broos is
zo meen ik dat ook jij bent



uit: Gedichten, Amsterdam 1958