Onderstaand gedicht staat op de muur van de afdeling radiotherapie van het Antoni van Leeuwenhoekhuis. Ik kreeg het van Gerrit Pas, die het stil opschreef tijdens de bestraling van Marijke.
Sneeuw
Het wit.
Onhoorbaar is
het wit. Slechts
wat getrippel
van vogelpoten
heel omzichtig
in de bange
stilte van het
wit.
Onhoorbaar ligt
het wit in de
leeggeblazen ochtend.
Ik schrijf er
geen voetstappen
in.
Blijkt te zijn van Roland Jooris; uit: Bladstil (Antwerpen Gerd Segers 1977)
Het gedicht hangt nu ook bij mij in huis, vanaf die plek ga ik Marijke en Gerrit kracht toedenken en verzenden.
BeantwoordenVerwijderenSusan