Oktober

Teder en jong, als werd het voorjaar
maar lichter nog, want zonder vruchtbegin,
met dunne mist tussen de gele bladeren
zet stil het herfstgetijde in.
 

Ik voel alleen, dat ik bemin,
zoals een kind, iets jongs, iets ouds,
eind of begin? Iets zo vertrouwds
en zo van alle strijd ontheven -
niet als een einde van het leven,
maar als de lente van de dood.
 

De kruinen ijl, de stammen bloot
en dit door stilte en mist omgeven. 

Dit gedicht is van Vasalis: “Het klinkt een beetje treurig. Maar het pas zo mooi, dat ik er blij van wordt.”